-
1 adfatus
address, speech, converse with; pronouncement, utterance (of) -
2 adfatus
1. 2.affātus (better adf-), ūs, m. [adfari], a speaking to or addressing, address (class. only in the poets;later also in prose): quo nunc reginam ambire furentem Audeat adfatu?
Verg. A. 4, 284:adfatus reddere,
Stat. S. 2, 4, 7; Sen. Med. 187:ora solvere ad adfatus,
Sil. 17, 340 al. —In prose, Cod. Just. 5, 4, 23; Cod. Imp. Leo, 1, 26, 6 al. -
3 (adfātus or aff-)
(adfātus or aff-) ūs, m [ad-for], an accosting, speaking to; only abl., V. -
4 adfatus (affatus)
[st1]1 [-] adfātus, a, um: part. passé de affari. - [abcl][b]a - qui a parlé, ayant adressé la parole à. - [abcl]b - sens passif: dit, raconté, interpellé.[/b] [st1]2 [-] adfātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - entretien, discours. - [abcl]b - rescrit d'un empereur.[/b] - petere affatus alicujus, Sen.-tr.: aborder qqn. -
5 adfor
adfor, adfāris, adfāri, adfātus sum (affor, affāri...) - tr. - [st2]1 [-] adresser la parole à (qqn), supplier (les dieux). [st2]2 [-] sens passif: être fixé (en parl. des limites d'un temple); être dit. - formes usitées: ind. prés. adfātur, adfāminī -- imparf. adfābar -- impér. adfāre -- infin. adfārī -- part. adfātus - adfari extremum, Virg. En. 9, 484: dire le dernier adieu. - affatum est: il a été dit. -
6 affatus
1. 2.affātus (better adf-), ūs, m. [adfari], a speaking to or addressing, address (class. only in the poets;later also in prose): quo nunc reginam ambire furentem Audeat adfatu?
Verg. A. 4, 284:adfatus reddere,
Stat. S. 2, 4, 7; Sen. Med. 187:ora solvere ad adfatus,
Sil. 17, 340 al. —In prose, Cod. Just. 5, 4, 23; Cod. Imp. Leo, 1, 26, 6 al. -
7 ad-for (aff-)
ad-for (aff-) ātus, ārī, dep., only praes ind. adfātur, adfāminī; imperf. adfābar (once); imper. adfāre; infin. adfārī; part. adfātus.—In gen., to speak to, say to, address, accost: Pyrrham, O.: hos adfabar, V.: hostem supplex adfare superbum. V.: licet enim versibus iisdem mihi adfari te, quibus, etc.—Esp., to invoke: deos, V.—To the dead, to bid a last farewell: sic positum adfati discedite corpus, V.: te adfari extremum, V. -
8 trīstis
trīstis e, adj. with comp. and sup. [2 TER-], sad, sorrowful, mournful, dejected, melancholy, gloomy, downcast, disconsolate: quaerere ex te, quid tristis esses: tristis, demissus: tristīs adfatus amicos, H.: Sequanos tristīs, capite demisso, terram intueri, Cs.: tristis erat et me maestum videbat, Cu.— Gloomy, peevish, morose, sullen, illhumored: Navita (Charon), V.: dii, H.— Stern, harsh, severe: iudex: cum tristibus severe vivere. —Of things, bringing sorrow, melancholy, saddening, unhappy, sad, dismal, gloomy: ut tuum laetissimum diem cum tristissimo meo conferam: tristia ad recordationem exempla, L.: tristissuma exta: tristissimi exsili solacium, L.: Kalendae, H.: clades, H.: morbus, V.: ius sepulcri, O.: pars subiere feretro, Triste ministerium, V.: tristique palus inamabilis undā, V.—As subst n., a sad thing, pest, bane, sorrow: Triste lupus stabulis, V.: interdum miscentur tristia laetis, O.: nune ego mitibus Mutare quaero tristia, H.—Of taste, harsh, disagreeable, bitter: suci, V.: absinthia, O.—Of smell, offensive, foul: anhelitus oris, O.— Expressing sorrow, gloomy, sad, melancholy, stern, harsh: voltus tristior: Tristis severitas inest in voltu, T.: vita tristior: sermo (opp. iocosus), H.: tua tristia iussa, V.: sententia, O.: responsum, L.* * *tristis, triste ADJsad, sorrowful; gloomy -
9 adfor
adfari, adfatus sum V DEPspeak to, address; be spoked to/addressed (PASS), be decreed by fate -
10 adfamen
affāmen (better adf-), ĭnis, n. [adfari], an accosting, address (in App. for the usual adfatus):blando adfamine,
App. M. 11, p. 260, 23 Elm.; id. ib. 11, p. 272, 39. -
11 affamen
affāmen (better adf-), ĭnis, n. [adfari], an accosting, address (in App. for the usual adfatus):blando adfamine,
App. M. 11, p. 260, 23 Elm.; id. ib. 11, p. 272, 39.
См. также в других словарях:
DEDICANDI Ritus — antiquissimo in usu. Et apud Hebraeos qui [Gap desc: Hebrew]; apud Graecos ἐγκαινίζειν et ἐγκαίνια et ἐγκαινι???μὸς, idem, quodLatinis Initiare ac Initia, seu Initiamenta ac dedicare et Dedicatio est, consecratio sc. seu usibus sacris cultuique… … Hofmann J. Lexicon universale